Montreal'e taşınmaya karar verdiğimiz zaman iki arkadaşım tüm bu süreci anlatan bir blog yazmamı önerdi. Taşınma ve yerleşme en yoğun ve stresli dönemdi. Fikir tamamen aklımdan uçmuş gitmişti. Evimize yerleşip Cevdet'i yolcu ettikten sonra birden kendimi boşlukta buldum. Dil kursumun başlamasına da daha iki aya yakın bir zaman vardı. Yakın bir arkadaşımla telefonda dertleşirken bana blog fikrini hatırlattı. Neden olmasın dedim. Ailemiz için çok önemli bir dönemdi.On sene sonra dönüp geriye baktığımızda birçok detay çoktan unutulup gidecekti…İleride açıp okuduğumuzda (inşallah) tebessümle o günleri tekrar hatırlayacaktık ! Evet gerçekten kulağa hoş geliyordu. Ama benim yazı yazma konusunda çekincelerim vardı. Arkadaşım Aslı'nın (ismini yazmamda sanırım sakınca görmeyecektir) kalemi çok kuvvetlidir. Sen içinden geldiği gibi yaz yeter dedi. Blogumu fiilen oluşturmamda da katkısı çoktur. Aslı'cım çok teşekkürler :)
Yazmaya başladıktan kısa bir süre sonra ; blogumu internette bulup okuyan, Montreal ve göçmenlik konularında sorular sormaya başlayanlar oldu. Çok şaşırdım. Ben sadece yakınlarım tarafından takip edildiğimi zannederken meğer Montreal'i google'da arayınca benim blogum çıkıyormuş!
Yine aynı sebeplerle benim bloguma ulaşanlardan biri ile mailleşmeye başladık. Montreal'e taşınacaklardı ve tabii ki kafalarında yüzlerce soru ve endişe vardı. Elimden geldiğince kısa sürede edindiğim tecrübeleri aktardım. 1 Mayıs'ta geldiler ! Dün de bize tanışma ziyaretine geldiler. İlk günlerin şaşkınlık ve stresi yüzlerinden okunuyordu…. En zor dönem…Biz de elimizden geldiğince onları rahatlatmaya ve sorularına cevap vermeye çalıştık. Çok iyi biliyorum ki o dönemde insan böyle desteğe ihtiyaç duyuyor.
Yaa işte blogumu yazmaya başlarken bunların olacağını hiç ama hiç tahmin etmemiştim….
