En zoru da Cevdet'i göndermek :((

En dramatik an geldi çattı. Çok zor oldu. Biz birlikte keyifli vakit geçiren, birbirine düşkün bir aileyiz. Hiç uzun süre ayrı kalmadık bugüne kadar (Beril'in Kuşadası'nda geçirdiği yaz tatilleri hariç).
Bana en çok bu ağır geldi. Bu kadarını beklemiyordum açıkçası... Tamam çok özleyeceğim diyordum ama yeni ev yeni hayat daha kolay gibi gelmişti. Öyle değilmiş. Gündüz bir şekilde vakit geçiyor ama hava kararınca bana hüzün çöküyor... Hiçbirşey yapmak istemiyorum. Halbuki hergün arabaya atlayıp etrafı, alışveriş edecek yerleri keşfetmeyi planlamıştım. Ama öyle olmadı. Kendime güvenimi kaybetmeye başlıyordum. Ne zaman Türkiye ile konuşsam ağlama krizine giriyordum.
İyiye alamet değil bunlar, ben bu olamam, toparlanmam lazım...

"My blueberry nights". Böyle "blue" bir ruh hali...