İşte en zor olan kısımlardan birincisi ; eşyalarını toplayıp gitmek :(( Tamam bizim ki tam öyle olmadı belki ama.. Çünkü aynı evde farklı eşyalarla da olsa Cevdet yaşamaya devam edecekti. Biz de yaz tatilimizde bir nevi evimize gelmiş olacaktık. Yok işte öyle olmadı. Beril'le ikimiz salya sümük durumlarıyla evden ayrıldık.
Maaile sağ salim geldik. Evini satın alacağımız arkadaşımızda kalacağız eşyalarımı gelene kadar.Sağ olsun Maya'yı da kabul etti. Eşyalar gelene kadar yapılacak çok iş var: Biz gelmeden başlatılan mortgage 'in okeylenmesi, Beril'in yeni okuluna başlaması .
5 Eylül Çarşamba...
Gerçekten bizim en önemli günümüzdü. O sabah Beril okula başladı. Kaydını önceden yaptırdığımız ve evini aldığımız arkadaşımızın da yakın takibiyle okuldaki işimiz çabucak halloldu. Beril'i sınıfına bırakıp bankaya mortgage için imzaya gideceğiz haa bu arada da aynı gün ehliyet alma randevum var , önce onu halledeceğiz. Aklımda Beril ehliyet almaya gittik. Resmi kimliklerin hepsi resimli oluyor ve resimleri de orada kendileri çekiyor. Tamam hiç fotojenik değilim ama bu kadar da korkunç olunmaz ki !
Tüm bunları bir cümleye sığdırıyorum ama hayatımın en stresli demiyeyim ama manen en inişli çıkışlı dönemiydi. Bizim işlerimiz planladığımıza yakın gelişmiş olmasına rağmen yeni bir memlekete yerleşmek acayip bi şey ... Sistem , işleyiş her şey yeni üstelik burada İstanbul'da alıştığın( lüks diyeceğim) Ayşe hanım Fatma hanım yok sana evi temizlesin. Aç telefonu elektrikçi Rıfat usta gelsin. Bir de zamanla yarışıyoruz. Çünkü Cevdet sadece 17 gün bizimle tüm bunları yapmamız için.
Ge-ber-dik özetle. Cevdet uçağa gitmesine 2 saat kalaya kadar vida sıkıyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder